Straatje

Ik woon nu vijfentwintig jaar op dit adres. Nog steeds beschouw ik het als mijn nieuwe woning. Als ik droom, en ik droom veel, en een huis speelt in die droom dan een belangrijke rol dan is in negen van de tien gevallen mijn vorige huis het decor. Het huis waar ik al 25 jaar niet meer woon. Het huis in een andere wijk waar mijn kinderen opgroeiden en waar wij als gezin 15 jaar woonden en ik nog drie jaar met Zoonlief.
Vijfentwintig jaar geleden was mijn straat nog vol met ander bewoners. Ik zag er heel wat vertrekken en hun plaatsen weden ingenomen door studenten.  Eengezinswoningen werden vertimmerd tot vier appartementen, waar de bewoners van wisselden zoals de seizoenen. Maar er woonden ook nog heel wat gezinnen met kinderen. Het straatje bood hen een veilige speelplaats, deel van een woonerf dat doodliep. Vrolijk kindergekwetter en buurpraatjes op straat bij toevallige ontmoetingen. En we werden ouder. Ik werd ouder, de straat werd ouder en de spelende kinderen werden ouder. Trokken het huis uit, naar een eigen leven. En komen nu op bezoek bij hun ouders, waarvan er ook al weer een aantal grootouder zijn geworden. De straat vergrijsde en vergroende. De oorspronkelijk bewoners zorgden voor de vergrijzing, de studenten vergroenden de straat. Maar die twee kleuren mengden niet echt. Het was nu ook weer niet zo dat die twee kleuren voortdurend met elkaar vloekten, maar duidelijk was dat ze elkaar ook niet versterkten. Grijs vond groen af en toe ook te schreeuwerig. Een lawaaiig groen volgens het gedekte grijs.
Maar het beeld kantelt weer een beetje. Een verhuizing kan dan al genoeg zijn als een studentenhuis wordt ingenomen door een gezin met  jonge kinderen. De straat wordt weer meer dan een fietsenstalling voor de studenten, maar er wordt weer gevoetbald, schelle kinderstemmen klinken bij het tikkertje spelen en geven een nieuwe levendige fleur aan mijn straatje. Ooit zullen die kinderen ook weer wegtrekken en zal het weer stiller worden in het straatje, komen er weer nieuwe mensen wonen. Met kinderen, zonder kinderen, met kinderen, zonder kinderen enz. enz. enz.