Drentelen

Voor de vijfde of zesde keer dit jaar gaan we Drenthewaarts. We zijn een beetje verslingerd aan die provincie. Maar dat komt vooral omdat er familie woont, familie waar we graag bij op bezoek gaan. En als ze er niet zijn passen wij graag op hun lieflijke huisje en de oude kat. Wij voelen er ons thuis. Zo thuis dat ik dit keer zelfs even het gevoel krijg dat Neef en zijn vrouw bij ons op bezoek zijn en ik er nauwelijks moeite mee heb dat Neef aan tafel op mijn plaats gaat zitten, een plaats die eigenlijk zijn plaats is. Gelukkig kunnen we veel van elkaar hebben, dus bieden we wederzijds elkaar onze stoel aan.
Als Neef en echtgenote er ook zijn logeren wij in een hotel in de nabijheid. Het moet niet te gek worden en we weten dondersgoed dat bezoek en vis maar twee dagen fris blijven.
Dit keer waren er, los van het familiebezoek, nog twee goede redenen naar het noorden te reizen.
In de schouwburg van Meppel, waar Neefs echtgenote de scepter zwaait,  speelde Elsie de Brauw de monoloog ‘Verboden gebied’ van Erwin Mortier. Een aangrijpend verhaal over en van oorlogvrijwilligsters in WO I. Zelfs dat uur was al reden genoeg om naar Drenthe af te reizen. Voorlopig is het niet meer in Nederland te zien, maar wel in Leuven, Turnhout en Gent.
Drenthe laat zich op deze twee stralende herfstdagen van zijn beste kant zien.We kunnen buiten zitten in de parkachtige tuin die qua maat in geen verhouding staat tot het huisje. De tuin is een landgoed gelijk. Een tuin die het prachtige decor vormt voor de presentatie van de nieuw hond van Neef en zijn echtgenote. Een puppy nog van een paar weken oud die zichtbaar zijn best doet om de Nederlandse bevelen te begrijpen. Toch een hele opgave voor een in het diepe Franse zuiden geboren hond. Het beestje komt uit Die in de Drôme en het is hun tiende hond. Daarom heet hij Dies. Ik vind Dix passender, maar ik ben maar een passerende oom. Dies dus.
En daar in de achtertuin in de koesterende zon, ontstaan weer allerlei ideeën, plannetjes die te maken kunnen hebben met ons beider blog. We drentelen om die plannen heen. Wie weet.