Theater

“All the world’s a stage, And all the men and women merely players”, zegt Shakespeare in ‘As you like it’. En wat later zal Vondel hem herhalen met “De wereld is een schouwtoneel, ieder speelt zijn rol en krijgt zijn deel.”
En zo zijn wij spelers én toeschouwers, vanaf een glorieuze opkomst tot een eenzame afgang op het wereldtoneel. Soms spelen we een hoofdrol, soms een bijrol, en vaker nog zijn we een figurant. In ons eigen stuk is het altijd een hoofdrol, met soms een uitstraling die de eigen verwachting te boven gaat. In de stukken van anderen vaker de speler op het tweede plan, heel soms de gevierde tegenspeler, maar mogelijk vallen we ook helemaal weg in het decor dat de wereld is.
Ik, u, jij, wij doen niet anders dan toneel spelen. We spelen ons zelf in het stuk dat we zelf schrijven en dat levert soms povere teksten op. Maar soms is er een briljante claus, die jezelf nog het meest versteld doet staan. En soms zou je willen dat je niet ook je eigen dramaturg en regisseur, ja zelfs recensent was, maar je zou kunnen laten leiden door iemand die meer verstand had van interpretatie en tekstbehandeling
Ik ga te weinig naar het theater. Zie maar een paar stukken per jaar. Theater dat toch een spiegel en inspiratie kan zijn voor het eigen stuk waarvan je speler, schrijver en belichter bent.Er was een tijd dat ik een veel geregelder theaterbezoeker was. Wekelijks was ik te vinden in dat kleine intieme theater- en-ronde, het Globe-theater, onderdeel van wat toen nog gewoon de Eindhovens Stadsschouwburg heette. Dat theatertje werd bespeeld door de groep ‘Studio’ van Kees van Iersel. Daar zag ik Ionesco, Vian, Beckett.
In de necrologie van Kees van Iersel in De Groene Amsterdammer van 15 juli 1998 lees ik het statement van Van Iersel uit 1946:  “Het theater zal actief moeten zoeken naar symbolen voor spel en scène die de verbeelding van het publiek van vandaag activeren en richting geven. In ieder geval zal het theater zich los dienen te maken van het dodende ideaal der natuurlijkheid.”
Die necrologie is geschreven door de deze week gestorven theaterverslaggever van de Groene Amsterdammer Loek Zonneveld. Ik zal zijn recensies, kleine theatercolleges, in ‘De Groene’ missen.