Informatie

“Het is hier nog redelijk uit te houden.” De mevrouw van de VVV antwoordt me dat ze niet voor niets de luiken van het huisje heeft gesloten en vertelt me dat de boeren dat vroeger deden als ze gingen slapen, maar dat zij dat vanochtend vroeg al heeft gedaan om de warmte buiten te houden. Het kantoortje is een kamer in een huisje aan de Brink dat zo lang wij hier komen te koop staat. De mevrouw vraagt of ze iets voor ons kan betekenen of dat gewoon even willen rondkijken. Het enige wat er te zien is, is een keur aan folders, wandel- en fietskaarten en flyers van pottenbakkerijen, kunstschilders en sauna’s. We hebben geen specifieke vragen. Rondkijken dus. Op het bureautje van de mevrouw ligt de debuutroman van Marieke Lucas Rijneveld ‘De avond is ongemak’. “Ik ben er net in begonnen. Een paar weken geleden was de schrijfster hier op iets van een literaire avond en nu heb ik het maar gekocht en aan het lezen. Maar het is zo warm, dat ik er niet echt geconcentreerd mee bezig kan zijn.” Het lijkt mij juist een prima verkoelend boek voor dit weer,zeg ik. Het begint immers met het door het ijs zakken van de broer van het hoofdpersonage. De mevrouw was nog niet zo ver in het boek, maar ik verklap niets, want dat staat ook op de achterzijde. Geen spoiler dus. Van Marieke Lucas Rijneveld komen we haast als vanzelf op Franca Treur. Haar debuut heeft mevrouw destijds ook gelezen: “Maar voor mij speelt het geloof niet zo als bij deze twee.” Gade verzamelt intussen wat folders van evenementen die we toch niet zullen bezoeken. Er komen twee bezoekers binnen. Ik hoor de mevrouw weer vragen of zij iets voor dit toeristenpaar kan betekenen. Ze willen iets over oost Drenthe. Wat de mevrouw voorstelt kennen ze al. Of ze ook iets verder oostelijk heeft. “Tsja, dan zit u in Duitsland. Daar heb ik niets over.”
Ik vertrek en wens haar veel leesplezier.