Rondje

Je bent niet in Drenthe geweest als je er niet gefietst hebt. Heel Drenthe fietst over het uitgebreide knooppuntennetwerk dat als een nauw sluitend tricot de provincie bij elkaar lijkt te  houden. Vandaag heb ik een miniem deel van dat uitgebreide netwerk afgelegd. G was zo vriendelijk ook dit jaar weer mijn driewieler naar hier te brengen, zodat ik mijn bezoek aan deze provincie nog meer couleur local kon meegeven. G en echtgenote en Gade en ik maakten vandaag ons fietstochtje, van knooppuntpaaltje naar knooppuntpaaltje. Belangrijker nog dan die paaltjes zijn de rustpunten die onderweg worden aangedaan. In rustig tempo, dat door mij op mijn driewieler bepaald wordt, rijden we van het ene Drentse dorpje, naar het andere. Het zijn namen die in de hobbitboeken niet zouden misstaan. Dwingeloo, Dieverbrug,Diever, Geeuwenbrug, Eemster, Lhee. Het valt me nog mee dat ik Frodo Ballings of Gandalf niet echt tegenkom. De eerste stop na een kilometer of wat is het terras van Dieverse ’t Keerpunt. Het is nog te vroeg om iets te eten. Bovendien zou dat het effect van de verbruikte calorieën nu al te niet doen. Het blijft dus bij cappuccino. De rust is bijna langer dan de eerste etappe. Het is vakantie. Weer op weg, door de bossen, waar het onder het lover goed uit te houden is. De paden strekken zich soms als een strak gespannen biljartlaken uit, maar er zijn ook gedeelten die niet lijken te beseffen dat mijn nauwelijks geveerde driewieler geen mountain bike is. Boomwortels, los zand en kuilen zorgen voor een meer avontuurlijk deel van het ritje. De paden zijn soms er smal en zeker als er tegenliggers zijn is het behendig laveren. Maar nergens en nooit levert dat boze gezichten. In tegendeel, fietsers in Drenthe groeten elkaar en bedanken voor de gegeven passeerruimte.
Ons rondje Drenthe eindigt bij het zeer nabije pannenkoekenrestaurant, waar de charmante serveerster ons als oude bekenden begroet.
We hebben gefietst in Drenthe. We zijn er. De komende veertien dagen.