vijfentwintig

Ik verwacht niemand. Zit wat in de krant te lezen, koppen te snellen en een enkel artikel goed uit te pluizen.Een artikel dat zegt dat wetenschap alleen niet de uiteindelijke verklaring kan geven: “Wetenschap heeft in vele opzichten zijn waarde voor de maatschappij bewezen. Inzake levenskwesties schiet het echter per definitie tekort. Wetenschap laat geen ruimte voor de moeilijk te verwoorden essentie van het menselijk leven. Een essentie die de mensheid gaande heeft gehouden, zelfs in de meest donkere tijden. Laten we voor dat essentiële, onbenoembare, intuïtie, God, of hoe wij het ook duiden, ruimte maken in ethische discussies. Hoe bedreigend dat ook moge zijn voor de moderne mens. Er is een wereld te winnen.” Aldus Jos Frantzen op de opiniepagina van mijn dagblad.
Ik ben die tekst nog een beetje aan het herkauwen, een beetje aan het proeven en uitpluizen. De bel. Geen idee wie dat zou kunnen zijn. Het zijn zelfs twee wies, kennissen die weer meegaan doen aan de Vierdaagse en ooit in een ver verleden bij ons hier logeerden. Dat was toen zij nog 50 kilometer moesten lopen om voor een medaille in aanmerking te komen en de starttijd ergens midden ik de nacht lag. Nu hoeven zij op hun leeftijd nog maar 30 km te lopen. Voor mij op geen enkele manier een lopend te overbruggen afstand, voor hen, waarvan er een al voor de vijfentwintigste keer meeloopt, een peulenschilletje. En de starttijd is zo laat dat zij rustig met de trein vanuit hun woonplaats kunnen komen op toch nog op tijd te zijn. Het zijn allebei wandelaars die niet alleen de massale Vierdaagse hebben omarmd, maar ook geregeld hebben gekozen voor eenzame tochten naar Santiago, Rome en over andere eeuwenoude pelgrimspaden. Van herberg naar herberg, van klooster naar klooster. Tijd te over voor bezinning en waar je ook rustig mee bezig kon zijn, omdat je niet hoefde op te letten op de hakken dichtbij je waar je op kon trappen.
Morgen start de Vierdaagse. Ik wens de twee lopers veel succes. Vier dagen elke dag op weg naar waar je begonnen bent en waar je weer naar terugkeert. Het bezinnen waard.