Ik ben zeer content met het feit dat ik Nederlander ben. Meer nog dat ik Nijmegenaar ben, dat maakt mij dubbel tevreden. Natuurlijk heb ik van alles te klagen over mijn land, en ook over mijn stad, waar ze voor dat klagen zelfs een dialectwoord hebben. Sinds Vondel het in zijn Gijsbrecht scheef, weten we dat de liefde tot zijn land ieder is aangeboren.Maar echte liefde kan niet zonder dat beetje mopperen over wat je denkt te missen. Dat hoort er kennelijk bij.
Ik wandelde ooit in het Russische Pskov toen een goede vriendin mij daar vroeg of ik in Rusland zou willen wonen. Een vraag die ik vooral met stilte beantwoordde, waarop zij antwoordde'” Ik geloof dat je hier geboren moet zijn om er te willen wonen.”
Ik fantaseer wel eens waar ik, als ik zou moeten kiezen, zou willen wonen. Al gauw komen dan verweglanden naar boven. Nieuw-Zeeland, Australië, landen die zonder oorlog lijken te kunnen en waarvan je de taal al beheerst. Jammer dat ze zo ver weg zijn. Nee, ik blijf dan toch maar liever in mijn eigen land, maar stel dat ik met het mes op de keel toch en keuze zou moeten maken voor een ander land dan denk ik dat het België hoge ogen gooit en dat ik Vlaming zou willen zijn. De Waalse Ardennen zijn me te grijs voor permanent verblijf, al zou het goed voor mijn talen zijn. Toch heerlijk een land met drie officiële talen, waarvan er een een prachtige variant is van ons Nederlands. Mooie woorden, zachte tongval. Het land van Griet op de Beeck en nu ook nog halve-finalist op het WK voetbal. Wat kan een mens nog meer wensen. Het land ook van Imke Courtois, de voetbalanaliste bij de Vlaamse TV, de zender waarop ik WK volg. Wat zou ik graag in de (voetbal)schoenen staan van vader of zoon Mulder die bij haar aan tafel de wedstrijden van de Rode Duivels nabespreken. Om haar mijn landgenote te noemen zou ik al Vlaming willen zijn. Als ik zou moeten kiezen. Maar zolang ik dat niet hoef, blijf ik hier, ondanks de voetbalnapraters Hugo Borst en Johan Derksen. Ik luister liever naar Imke en neem Jan en Youri, import Vlamingen op de kop toe.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links