Sfeer

Net weer thuis. Terug uit Bergen, terug uit hotel in de duinen. De klasgenoten van destijds zijn weer thuis of daar naar op weg. Destijds, dat is 1968 en het hotel was de plaats van samenkomst van de zoveelste reünie van Klas 4 CW van de Sociale Academie. We waren er lang niet allemaal, konden er niet allemaal meer zijn. Een enkeling wilde er niet meer zijn. Het verleden was passé. Prima, het zij zo.
Wat er wel was, was de sfeer die zo kenmerkend was voor deze klas. Oppassen nu om niet het cliché van het warme bad van stal te halen. Wij waren allemaal 50 jaar ouder, maar wat niet verouderd was was de sfeer. Een klas van heel verschillende mensen, betrokken op elkaar. Studenten die na hun examen hun eigen weg waren gegaan en mensen werden. Soms kruisten die wegen elkaar, soms liepen ze ook mijlenver van elkaar, maar deze reünie was even weer dat  grote rangeerterrein, waar alle sporen voor 24 uur weer bij elkaar kwamen, de verschillend treinen aan elkaar gekoppeld werden en de oude verhalen van destijds weer op nieuw verteld werden. Herinneringen werden nieuw leven ingeblazen en misschien was de vertelde herinnering niet meer helemaal conform de destijds beleefde werkelijkheid, maar werd door het weer vertellen een nieuwe waarheid.Wat wil je na 50 jaar. Dat mag na 50 jaar en we vertellen elkaar weer van die stiekeme verkering van de een, de krakende schoenen van een docent, de rigide opvattingen van de directeur en directrice, van keuzes op niets gebaseerd die goed uitpakten en scripties die in 24 uur geschreven werden. En nog handenvol anekdotes en zaken waar we ons toen boos over maakten. Ze zijn nu goed voor een milde glimlach. ’68, de revolutie hing in de lucht. Weet je nog wel oudje? Nee, maar het verhaal wordt er niet minder om.
Bij het diner toostten we op elkaar en op de afwezigen. Met een vol hoofd gaan we de nacht in.
En dan is het voorbij. We vertrekken. Omarmen elkaar stevig, kijken elkaar diep in de ogen. Nee, niet tot over 5 jaar, dat is misschien te lang. Over twee jaar weer zo samen, elkaar verhalen vertellen van nu en ook heel veel toen. Zo lang het nog kan. Verhalen van de klas van 1968, 4 CW.