4711

Een paar dagen geleden schreef mijn bloggende neef in zijn dossier Moddergat: “De enige geur die ik me nog levendig kan herinneren, is een geur bij mijn opa en oma. Als ik bij hen op de Weurtseweg logeerde, dan was de geur van eau de cologne nooit ver weg. Er was één laatje in het dressoir dat was doordrenkt van die geur.
Volgens mij was dat het laatje waar mijn oma haar zakdoeken bewaarde. Omdat ze haar zakdoeken altijd met eau de cologne besprenkelde, had die geur zich in het laatje genesteld. Ik vond het altijd zo lekker om even in dat laatje te ruiken.”
Er moet iets bestaan als een collectief familiebewustzijn. Ook ik ben  de afgelopen tijd bij vlagen bezig geweest met die oude vertrouwde geur van Eau de Cologne. Een bijna onstuitbaar heimwee naar die geur. Ik voel weer hoe ik naast mijn moeder in de kerk zit. Ze ruikt naar eau de cologne. En als ze haar tas opendoet om er een rozenkrans of wat geld voor de collecte uit te pakken, ruik ik het nog veel meer. Eau de Cologne. Ik weet niet of het nog bestaat. Ik ga er naar op zoek. Ik bel mijn neef. Hij zit in een vergadering en kort vertel ik hem dat ook ik op zoek ben naar die geur van toen. Ik googel wat. Het bestaat nog en is niet helemaal verdrongen door de grote merken van nu. Eau de Cologne van 4711. Ik ga naar de drogist vlakbij. Ik kan het niet vinden. Bij de wand met zoveel verschillende geuren staat het niet. Ik vraag het aan de juffrouw. Op een onderste schap, verscholen bij de kassa staat het. De flesjes zie er nog net zo uit als in mijn herinnering. Ik koop een flesje. 50 ml herinnering. Thuis sprenkel ik wat op een schone zakdoek. Die geur, het is alsof mijn moeder weer op bezoek is.
Gisteravond kwam mijn nicht uit Frankrijk. Ze logeert een nachtje bij mij, vandaag vliegt ze weer naar huis. Ook zij rook verzaligd aan de geur van toen. Mijn neef belt, wil het nog even hebben over eau de cologne. Ik vertel hem dat ik een flesje gekocht heb. Zal hij ook gaan doen, zegt hij mij. De familie ruikt weer naar 4711.