46

Een van mijn Facebook-vrienden, liever gezegd Facebook-contacten laat de wereld weten dat zijn dochter vandaag jarig is. Er stromen tientallen berichten binnen die hem feliciteren met haar verjaardag. Hij vermeldt niet hoe oud zijn dochter is geworden, maar aan de foto’s te zien is zij beduidend jonger dan mijn dochter die vandaag ook jarig is.
Als ik aan vader en dochters denk is mijn eerste gedachte altijd dat een dochter jong is. For ever young. Prinses Ibbelina  Ploemploem wordt haar koosnaam. En ook de vader is jong. Samen hebben ze nog een leven voor zich. De dochter loopt aan zijn hand, vol vertrouwen en de vader voelt zich trots. Samen lopen zij door een dierentuin en hij leert zijn prinses olifant, leeuw, zeehond, wolf. De dochter is vijf, zes en in andere beelden vijftien, zestien en de vader blijft net zo jong, steeds 29 jaar ouder, zo oud als hij was toen zij geboren werd.
Vandaag is mijn dochter jarig. Als ik haar bel voor haar verjaardag vertel ik haar hoe vreemd ik het nog steeds vind als mensen mij vragen hoe oud is je dochter geworden om te kunnen zeggen: “Mijn dochter is 46 geworden.” Ik voel me nog heel vaak de jonge vader van 29, maar weet ook dat ik inmiddels 75 ben. En dat voel ik ook nog eens als ik mij realiseer dat mijn dochter vandaag 46 wordt. Dochters zijn in mijn beleving 5 of 6, 24, vooruit 18 of 22. Je wandelt met haar op die leeftijd door de dierentuin, bent bij haar afstuderen, haar promotie Maar bij 46? Dat betekent ook dat ik geen 34 0f 35, 53, vooruit 47 of 51 meer ben. Met een dochter van 46 ben ik wel degelijk 75, daar is geen ontkomen meer aan. Ik heb een dochter van middelbare leeftijd (en ook een zoon). Ik lees op Internet: “In westerse landen komt dat neer op een leeftijd tussen de 40 en 60 jaar oud. De Oxford English Dictionary geeft de leeftijd als tussen de 45 en 60. Mensen op middelbare leeftijd beginnen vaak de eerste tekenen van ouder worden te vertonen.”
Ik zeg: “Proficiat Prinses Ibbelina!”