Maandelijks archief: september 2020

Ik ben er nog niet echt aan gewend, maar heb toch wel begrip voor de maatregelen die het Kabinet aan  de hand van het RIVM ons met meer dan klem adviseert te respecteren. Samen, zo wordt mij geleerd houden we … Lees verder →

Het is nu al weer bijna drie jaar geleden dat er in De Gelderlander een paginagroot interview met mij verscheen. De journalist Geert Willems sprak met mij ter gelegenheid van het laatste Nimweegse dictee dat ik negentien jaar lang schreef … Lees verder →

Nee, ik heb geen kiespijn. Gelukkig maar, want kiespijn is vervelend, heel erg vervelend. Het is dan vaak een zeurende pijn die het zo goed als onmogelijk maakt om geconcentreerd met wat dan ook bezig te zijn. Ik heb wel … Lees verder →

Al vaker liet ik mij op deze dag inspireren door de plechtstatige opening van het nieuwe parlementaire jaar. Dat leidde in mijn geval dan vaak tot lyrische beschouwingen over het met deze dag gepaard gaande ceremonieel, het hoefgetrappel van het … Lees verder →

Ik probeer op zo veilig mogelijke manier door het leven te gaan. Natuurlijk is een geheel risicoloos bestaan niet te realiseren en dat is maar goed ook. Af en toe wat onzekerheid maakt het bestaan spannend en een beetje sensatie, … Lees verder →

Op de borden in het natuurgebed staat het heel duidelijk aangegeven. Meer dan de inmiddels gebruikelijke anderhalve meter wordt hier geadviseerd op minstens 50 meter afstand te houden. Nee, niet van de recreërende medemens, maar van de grote grazers die … Lees verder →

Als je al meer dan dertig jaar bij elkaar bent mag je veronderstellen dat de onderlinge rolverdeling min of meer vast ligt. Hoe avontuurlijk je soms ook zou willen leven, dream on litlle boy, is het op de achterhand hebben … Lees verder →

Soms lijkt het of er alleen maar ellende in de wereld is. Bosbrand daar, vergissingsbombardement elders, politieke onrust dichtbij, presidentsverkiezingen in Amerika, valpartijen in de Tour, schietende politieagenten, stijgende zeespiegel, van de trap vallende buurvrouwen, niet afvlakkende curves, bezuinigingen op … Lees verder →

Op het moment dat de horeca in verband met het uitbreken van de pandemie moest sluiten, nu al weer een paar maanden geleden, betekende dat ook het einde van het plezierige en wat kneuterige maar gezellige koffiecafeetje aan het begin … Lees verder →

Ik ben naar de pedicure geweest. Dat is niks wereldschokkends. Zoals er verder ook maar weinig in mijn leven nog wereldschokkend genoemd kan worden. Eigenlijk heb ik nooit iets wereldschokkend meegemaakt, laat staan veroorzaakt. Ooit had ik het idee dat … Lees verder →