Maandelijks archief: april 2020

Regeren is vooruitzien. Bestuurders moeten zich niet alleen zorg maken over vandaag, maar ook weten wat er nodig is over 1, 10, 50 100 jaar. Maar niemand weet hoe het er over 1, 10, 50, 100 jaar uit zal zien. … Lees verder →

De laatste weken, ik berichtte er de afgelopen tijd al vaker over, want waar zou je het anders over kunnen hebben, heerste Koning Corona die mij zonder enige vorm van proces veroordeelde tot min of meer vrijwillige detentie in mijn … Lees verder →

Ik weet niet of het door de aangepaste programmering  vanwege de crisis  komt of omdat het gewoon al een kwakkel tv-seizoen is waarin terug gegrepen wordt naar uitzendingen die toch al tijden op de plank lagen, maar mij zul je niet … Lees verder →

Ook toen K0ningsdag nog Koninginnedag heette was het voor mij haast een vanzelfsprekend feit dat de dag begon met het kijken naar het defilé voor Paleis Soestdijk, het inmiddels wat aftandse onderkomen van de toenmalige koningin. Zelfs lang voordat wij … Lees verder →

Het is al weer een fiks aantal jaren geleden, maar is toch inmiddels in het collectieve geheugen verankerd, dat Wilders premier Rutte tijdens  een debat in de Tweede Kamer opriep om toch nog eens effe normaal te doen, waarop de … Lees verder →

Het is mij in de rug geschoten. Raar zinnetje. Iedereen, neem ik aan, begrijpt wat ik bedoel met deze boodschap, maar wat het is dat er in mijn rug is geschoten blijft volstrekt onduidelijk. Op de meest onverwachte momenten, maakt … Lees verder →

Ik ben jarenlang beroepskracht geweest bij Scouting. Dat was in de tijd dat scouts nog gewoon padvinder of verkenner heette. Verkenner was je als je bij de Katholieke Verkenners (KV) was aangesloten, padvinders waren lid van de Nederlandsche Padvinders (NPV). … Lees verder →

Het is een jaar of zeven na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Dat heeft verder niets van doen met waar dit stukje verder over zal gaan. Neem ik tenminste aan, want ik weet nooit waar ik al schrijvende nog … Lees verder →

Soms krijg ik het idee dat ik nog de enige lafaard ben die er op dit halfrond losloopt. En ook dat lopen moet je al met een korreltje zout nemen, want mijn lopen is steeds meer een schuifelen achter mijn … Lees verder →

Het voelde aan als een niet geheel van gevaar ontblote expeditie. Dat was natuurlijk meer dan lichtelijk overdreven. Onder normale omstandigheden, -u weet misschien nog wel hoe het leven er iets meer dan twee maanden geleden uitzag-, zou het gewoon … Lees verder →