Maandelijks archief: februari 2020

Tegen mijn verwachting in zit de grote concertzaal maar half vol. De optredende zanger en het strijkorkest dat hem begeleidt hebben wereldfaam. Jaren geleden waren wij ook bij een concert van hem. In Amsterdam, het Concertgebouw, een afgeladen grote zaal. … Lees verder →

Zoals Nederland een land is van tulpen, molens en klompen zo is Parijs de stad van de Eiffeltoren, metro en de Seine. En natuurlijk van de ‘clochard’, onlosmakelijk aan die stad verbonden. Clochards, dakloze bedelaars, zo heten ze daar. Overal … Lees verder →

Ik draag nog zelden een colbertje. Laat staan een kostuum. De jaren dat ik dagelijks jasje-dasje droeg liggen al ver achter mij. Mijn daagse outfit is een trui boven een jeans. Ik heb  ook het idee dat ik veel minder … Lees verder →

Met stille bewondering kan ik kijken naar portretten die een schilder van zichzelf heeft gemaakt. Hij neemt afstand en bekijkt zich met eigen ogen als ware het andermans. Een goed zelfportret getuigt van de kunde om niet alleen  vast te leggen … Lees verder →

“De krant kun je niet missen, geen dag.” Volgens mij was dat een slagzin waarmee het krantenbedrijf jaren geleden probeerde zijn product aan de man te brengen te brengen. Het was in de tijd dat je die staande uitdrukking nog … Lees verder →

Mijn stem is bij lange na niet meer wat die ooit was. Mijn neurologe heeft verteld dat dat een gevolg is van een van kwaaltjes die ik heb. Mijn stem is niet alleen heser geworden en ook veel zachter, maar … Lees verder →

Ik ben lid van een informeel ienie-mienie eetclubje. Vijf mensen die in een ongeregeld ritme met elkaar eten. Ik ben de enige voor wie  de term ‘eetclub’ op zijn plaats is, want voor de anderen is het, als zij als … Lees verder →

Slapen is een van mijn favoriete bezigheden. Ik ben er ook erg goed in. Slapeloze nachten zijn een mij zo goed als onbekend fenomeen. Ooit toen ik met werken nog mijn geld moest verdienen kon het wel eens gebeuren dat … Lees verder →

Ik raak van tijd tot tijd onder de indruk van mensen die zonder iets te zeggen of iets bijzonders te doen op een niet nadrukkelijke maar onontkoombare wijze aanwezig zijn. Door de manier van lopen, zich bewegen, de wereld inkijken … Lees verder →

Ik ben zeer tegen mijn gewoonte in een paar weken niet naar mijn favoriete boekhandel geweest. Gewoonlijk kom ik daar minstens een keer per week op de zaterdagochtend om samen met een aantal vrienden het leven, de wereld, de laatste … Lees verder →