Maandelijks archief: februari 2020

Een briefje is, ondanks email en ander berichtenverkeer, nog een heel belangrijk communicatiemiddel. “Dat geef ik je op een briefje” is zelfs een staande uitdrukking geworden die volgens mijn Nederlandse spreekwoorden, spreuken en zegswijzen van K. ter Laan (uitgeverij Elsevier) … Lees verder →

Ik ben in een bovenhuis geboren. Bovenhuizen hebben geen tuin. Tot mijn 25ste heb ik altijd in bovenhuizen gewoond. Van daaruit verhuisde ik naar een galerijflat en ook galerijflats hebben geen tuin. Pas toen ik 30 was betrok in een … Lees verder →

Chris hoorde bij ons straatje. Dagelijks slofte hij gebogen, soms wel twee, drie keer op een dag, van zijn huisje iets verderop in de straat naar de supermarkt aan de overkant.  Daar  dronk hij dan een gratis koffie uit een … Lees verder →

Ik heb mij nog niet erg druk gemaakt over de uitbraak van het Corona-virus. Zeker in het begin niet. China leek me toch tamelijk ver genoeg weg om mij zorgen te maken. En hoesten, proesten en kuchen doe ik al … Lees verder →

Ooit maakte ik een ballonvaart. Het was een verjaardagscadeautje van en met Gade. Op een winderige zomeravond stegen we op van de Goffertwei  om na een mooie tocht iets voorbij Veenendaal weer te landen. Zo maakte ik kennis met Nederland … Lees verder →

De nieuwe buurman woont er nu ongeveer een jaar. Maar in dat jaar is er niets gebeurd dat van ‘de nieuwe buurman’ gewoon ‘de buurman’ had kunnen maken. De nieuwe buurman heeft vast geen model gestaan voor de buurman in … Lees verder →

Vandaag is er weer stil gestaan dat 22 februari dag is dat Nijmegen in 1944 gebombardeerd werd. Zo rond half twee. Jarenlang werd er daarover in de stad gezwegen.  Het duurde enkele decennia voordat er iets als een officiële herdenking … Lees verder →

Op een plank in de kast waar nauwelijks meer gedragen kleding hangt, ligt een grote carnavalssteek. Veel gouddraad en fluweel. Ik kreeg die steek plus een orde toen ik in 2006 of daaromtrent werd opgenomen in de riddderloge van de … Lees verder →

Ik heb de rare gewoonte om als in de kruiswoordpuzzel in mijn lijfblad helemaal opgelost heb die van mijn handtekening te voorzien.Dat gebruik, dat wat mij betreft kan worden opgenomen in de UNESCO-lijst van immaterieel cultureel erfgoed, is er ooit … Lees verder →

Coquilles heeft Gade nodig voor een receptje. Onze vaste grootgrutter heeft maar een zeer bescheiden vis-afdeling. In niets te vergelijken met die van de meeste Franse supermarkten die meer soorten verse vis en verwante zaken in zijn met ijsblokken gekoelde … Lees verder →