Maandelijks archief: februari 2019

Dit wordt een onnozel verhaal. Tenminste dat denk ik nu, maar je weet nooit hoe zo’n stukje zich na de eerste zin ontwikkelt. Welke onverwachte wendingen het toch nog enige diepgang zullen geven. We wachten af. De banden van mijn … Lees verder →

Gade doet een voorstel: “Ik heb een idee. We rijden samen naar de Posbank, drinken daar koffie, lunchen wat en ik ga even wandelen, terwijl jij je krant leest. Ja?” Ik vind het een leuk idee, een uitje. Maar ik … Lees verder →

Geld kost bijna niets meer, maar het brengt ook bijna niets meer op. Rentepercentages die de bank je voor je spaargeld uittelt beginnen vaak al met een nul voor de komma, dan nog een nul en dan een cijfertje van … Lees verder →

Nicaragua, Rusland,  Taiwan, Japan, Nederland, België, Luxemburg, Frankrijk, Spanje, Italië, Griekenland, Engeland, Estland, Wales, Duitsland, Slowakije, Tsjechië, Zwitserland  en Denemarken zijn in willekeurige volgorde de landen waar ik ooit geslapen heb. Soms maar een nachtje op doorreis, soms wat langer … Lees verder →

Vandaag heb ik denk ik het laatste ziekenbezoek gehad. Dat mag ook wel, want ik ben al een week beter. Of eigenlijk ben ik niet helemaal beter, daarvoor is de schade te evident. Maar naar omstandigheden gaat het weer prima … Lees verder →

In de krant lees ik het verder voor mij onbegrijpelijke bericht dat er mogelijk een spiegelbeeldig heelal bestaat. Al die berichten over een uitdijend heelal, zwarte gaten en erger nog zware materie gaan ook bij mij maar het begin van … Lees verder →

Wat een verschil met vorige week. Zeven dagen geleden lag ik nog stevig verankerd in het ziekenhuis. Ik was patiënt. Niks meer. Ik slalomde van onderzoek naar onderzoek. Onderging testen waarvan kort daarvoor gezegd was dat ik die, gezien mijn … Lees verder →

Ik moet mijn nieren ontzien. En mijn hart. Dat is op zich goed te doen, zeker als ik dat wat ik eet een beetje in de gaten houdt. Gelukkig is er Gade die nauwgezet waakt over wat ik binnen krijg … Lees verder →

“Zeg maar Jan” antwoordt een van de verplegers van mijn afdeling. Hij is met het laatste deel van zijn stage bezig. Nog 65 dagen, weet hij te melden, dan heeft hij zijn HBO-opleiding verpleegkunde afgesloten. Hij is een van de … Lees verder →

De afgelopen week leek ik een niet onbelangrijke rol te spelen in een reality-soap. De titel van die soap zou kunnen luiden ‘Kamer 18’. De dragende rollen worden vervuld door mijn belangrijkste kamergenoten tante Nelly en meneer Megens. Tante Nelly … Lees verder →