Maandelijks archief: december 2018

Harrie, de poes vindt het maar niks. Al dat gesleep met tafels en stoelen. De keuken wordt zo ingericht dat er plaats voor 10 mensen is en ook de zitkamer ondergaat een kleine metamorfose. Banken, stoelen en fauteuils in een … Lees verder →

Het is of de wereld even zijn adem inhoudt. Zo stil ervaar ik deze dagen tussen kerst en nieuwjaar. Die periode die vergeven is van de hele en halve zondagen, van doordeweekse dagen die gevierd worden als zondag. Het lijkt … Lees verder →

Vandaag op de dag af elf jaar geleden lag ik in het ziekenhuis. Een zo goed als verstopte halsslagader werd op deskundige wijze weer wat meer toegankelijk gemaakt. Het was een operatie die onder plaatselijke verdoving ging. Volgens de behandelende … Lees verder →

Ik ben net naar de kapper geweest. Over dat bezoek is het een en ander te vertellen. Mijn kapper ziet er niet als een kapper uit, maar veel meer als een in deze tijd verdwaalde hippie. Maar hij is wel … Lees verder →

Het is niet iedereen, lang niet iedereen gegeven om zich goed te kunnen presenteren. En als je dat van jezelf weet zou je dat ook niet willen doen. Je zou door er van af te zien je zelf en de … Lees verder →

Van vrolijk tot prettig, van gezegend tot gelukkig. In allerlei soorten en maten wordt mij een smetteloos kerstfeest, veelal in combinatie met het nieuwe jaar gewenst. Het merendeel van die wensen bereikt mij via Facebook. Heel wat Facebookvrienden sloven zich … Lees verder →

Een van mijn behandelende specialisten acht de tijd gekomen om mij EPO voor te schrijven. Dit om de fragiele toestand van mijn nieren niet verder te laten destabiliseren. Een jaar geleden vond deze dokter dat ik nog zonder kon, maar … Lees verder →

Ik weet niet of u Wim Boevink kent. Als u geen regelmatige Trouw-lezer bent waarschijnlijk niet. Hij is de auteur van ‘Klein Verslag’, een column die zijn naam precies waar maakt. In zijn bijdrage van gisteren schrijft hij over de … Lees verder →

Het onverwachte dreigt weer te gaan gebeuren. Als er niets tegenzit word ik morgen  (en dat is over iets meer dan 6 uur) 73! Wat een leeftijd. Als ik dat zo schrijf is het alsof ik het over iemand anders … Lees verder →

“Er is nog geen man overboord.” De specialist probeert zo zorgeloos mogelijk te klinken, maar de frons blijft in zijn voorhoofd. Het bloed dat ik een paar dagen geleden heb laten prikken vertoont waarden die hem niet zinnen. En daar … Lees verder →