Maandelijks archief: oktober 2018

Ik houd van de korte baan. Stukjes van zo rond de driehonderd woorden, een mooi maatje. Vraagt niet te veel van de lezer. Bij een gemiddelde leessnelheid  vraagt zo’n stukje iets meer dan een minuut. Een testje leerde mij dat … Lees verder →

Ik woon nu vijfentwintig jaar op dit adres. Nog steeds beschouw ik het als mijn nieuwe woning. Als ik droom, en ik droom veel, en een huis speelt in die droom dan een belangrijke rol dan is in negen van … Lees verder →

Voor de vijfde of zesde keer dit jaar gaan we Drenthewaarts. We zijn een beetje verslingerd aan die provincie. Maar dat komt vooral omdat er familie woont, familie waar we graag bij op bezoek gaan. En als ze er niet … Lees verder →

Lees hier morgen waarom er vandaag geen blog verschijnt.

Het is me eigenlijk nog nooit gebeurd dat ik met lichte pijn in het hart begon aan het schrijven van een nieuw stukje. Vol overtuiging deelde ik mijzelf al vaker mee dat mijn stukjes eendagsvliegen zijn. Niet voor de eeuwigheid … Lees verder →

Ik had ooit verkering met een meisje. Verkering was eigenlijk een veel te groot woord. Ik was verliefd. Dat gaf onze verhouding beter weer. Of ze dat ook op mij was? Ik geloof het haast niet. Ik troost me met … Lees verder →

A, of beter gezegd de mooie A, heeft gebeld. Of ik een boormachine heb en als dat zo is of zij die mag lenen. Ik kan twee positieve antwoorden geven en ook nog een derde: “Ja, ik ben thuis”. “Dan … Lees verder →

Komend weekend zullen wij weer naar Drenthe afreizen. In de Meppelse schouwburg Ogterop gaan we naar een monoloog van Erwin Mortier door Elsie de Brauw. Vier sterren in de diverse recensies, dus meer dan de moeite waard om naar het … Lees verder →