Maandelijks archief: september 2018

Ik word er altijd een beetje blij van als ik ze langs zie rijden. Zo’n volgeladen superbakfiets waar een stel kinderhoofdjes net boven de rand uitsteekt. Van die kleine guppies die genieten van het ritje van hier naar nergens, op … Lees verder →

Klaas is boos. Klaas is boos op de bisschop die hem uitschold voor hyperindividualist. Dat was niet aardig van de bisschop, dat was zelfs heel dom van de bisschop. Bisschoppen horen niet te schelden. Ze horen te verbinden, goede werken … Lees verder →

Fijn! We weten nu officieel wat we eerder niet hoorden te weten, maar wat door een lek al dagen geleden  boven kwam burrelen. Die kennis werd vandaag verpakt in heel veel, mij aansprekend ceremonieel, wuivend staatshoofd met familie, kamerheren, grootmeesters … Lees verder →

Hoe ik dood zou willen gaan? Ik heb het niet voor het zeggen, niemand heeft het voor het zeggen. Al is dat natuurlijk ook weer niet helemaal waar, zoals bijna niets  helemaal waar is, behalve dan dat als je ooit … Lees verder →

De overbuurvrouwen zijn al weer ruim een week terug van hun vakantie naar de USA. Hun koffers zijn pas een dag of twee terug. Er was iets misgegaan bij het overstappen op de terugreis in Manchester. Vertraging, uitgevallen vlucht met … Lees verder →

Ik ben net thuis van een uitvaart. Een zakelijke relatie van Gade uit haar werkzame tijd was plotseling overleden. Zo maar ineens. Niet ziek geweest, weinig gemankeerd, genietend van het leven. Met zijn auto naar de wasstraat gereden voor een … Lees verder →

Nee, verwacht, gezien de titel, geen doorwrochte beschouwing over de zeven laatste kruiswoorden zoals die in het Nieuwe Testament verspreid over de vier evangelies te vinden zijn. Geen van de evangelisten kent ze allemaal, Matheus en Marcus kennen er samen maar … Lees verder →

Ik schuif aan aan de ontbijttafel. Gade overreikt mij de krant van vandaag: “Hier, echt een stukje voor jou.” Zij heeft het blad opengevouwen op pagina 2 en wijst op de column van Sylvain Ephimenco. Ik heb meestal niet zo … Lees verder →

Ik kan geen ruziemaken. Ik heb het ook nooit echt geprobeerd, geloof ik. Ik ben het natuurlijk wel eens niet met iemand eens, hou dan ook wel van een stevige gedachtewisseling met strak ingenomen en verdedigde stellingen, maar ruziemaken, nee, … Lees verder →

Op het adres waar ik nu ingeschreven sta heb ik het langst gewoond. Een lijstje: Weurtseweg 77, 3 jaar; Weurtseweg 85, 18 jaar, Bredalaan 55, 3 jaar; Roelof Hartstraat 28², 1 jaar, Gelderseplein 87, 4 jaar; Topaasstraat 111, 18 jaar; … Lees verder →