Maandelijks archief: april 2016

Ik heb een vergadering bij mij thuis. Ooit in een ver verleden hebben we afgesproken die bijeenkomsten om half acht te laten starten, maar zolang die afspraak staat is het ons nog nooit gelukt om er op dat tijdstip allemaal … Lees verder →

De gemeente gaat verhuizen. Althans de afdeling waar ik als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand onder ressorteer. Het gebouw waarin zij nu zitten en dat ook een klein trouwzaaltje huisvest, wordt afgestoten. Dat trouwzaaltje wordt gebruikt voor de zogenaamde korte … Lees verder →

Een goed gebruik is weer in ere hersteld. Een keer per jaar ontmoetten we elkaar. Drie echtparen, door oude, heel oude vriendschapsbanden verbonden. We lunchten samen. Dan bij de een, dan bij de ander. Malden, Den Haag, Nijmegen. Genoeglijke kout, … Lees verder →

Herman Brood, Antonie Kamerling, Joost Zwagerman, Wim Brands. Schrijvers van de kroniek van het het zelfgekozen einde. Zij kozen voor de meedogenloze euthanasie. Een einde in eenzaamheid. Niet een zorgzaam voorbereid afscheid, het slot van een doorleefd proces, zoals het kan … Lees verder →

Er lijkt een nieuw oorlog te dreigen. Een oorlog tussen bondgenoten nog wel. Turkije tegen Duitsland. Beter gezegd, want een oorlog is wel een heel erg groot woord, is het een ruzie tussen een president en een  grappenmaker. De Turkse … Lees verder →

Beste mensen, Mijn baas weet dat er mensen zijn die helemaal niet houden van verhalen over katten. Ik zelf snap daar helemaal niets van, geen beter wezen dan een kat. Ik heb het tamelijk goed met mijzelf getroffen. Maar mijn baas … Lees verder →

De schilders hebben het huis verlaten. Vanochtend werd de rolsteiger weer ingeladen, de naamplaatjes opgeschroefd en handen geschud. Tien dagen stond het leven in het teken van het wassen, schuren, gronden en aflakken van het houtwerk. Voor en achter, onder … Lees verder →

Misschien kwam het door de prachtige dag. De zon scheen naar behoren, het terras lokte. Ik had afgesproken met de mooie A en haar Hongaarse vriend, die een paar dagen over was. Jong geluk, waar het vertrouwen in de toekomst … Lees verder →

Ik zag weer eens een stomme film. Kenners spreken liever over een zwijgende of stille film, want stom is zo’n stomme film meestal niet. De film die ik samen met Gade zag was een Russische film uit 1915 geïnspireerd op … Lees verder →

Gade is weer thuis. Ik heb haar zaterdagavond van het station opgehaald. Verheugd heb ik de souvenirtjes uitgepakt die ze voor me heeft meegebracht. Prullaria die ik zeer waardeer. Een theelepeltje waarin een Zwitsers vlaggetje hangt, een sticker met het … Lees verder →