Maandelijks archief: februari 2014

Ik moet oppassen in dit blog niet al mijn kruit te verschieten. Een paar weken geleden werd ik gebeld door de voorzitter van de Nijmeegse Stichting voor Kamermuziek. Tot voor een paar jaar was ik samen met Gade een trouw … Lees verder →

Op de televisie in een kunstprogramma hoor ik iemand het woord ‘kantelpunt’ gebruiken. Het word flitst bij mij binnen. Ik hoor nauwelijks meer wat hij verder zegt, evenmin wat zijn gespreksgenoten nog te berde brengen. Zo heeft dat woord kantelpunt … Lees verder →

Schoenveters , net als computers, moeten doen waar ze voor gemaakt zijn. Als je computer je in de steek laat ben je tamelijk onthand. Je  vertrouwt er op dat als je de aanknop indrukt de rest van het apparaat doet … Lees verder →

Een paar dagen geleden heb ik het recept bij de apotheek afgehaald. In mijn koelkast liggen nu 15 wegwerppennen met ieder 300 eenheden insuline. Ik kreeg ook een doos met 100 heel fijne wegwerpnaaldjes voor op de pen mee en … Lees verder →

De plaats van samenkomst was De Refter. Ooit een heel deftig meisjespensionaat en nu al weer sinds jaar en dag een complex dat tal van woongroepen herbergt. De samenkomenden zijn de leden van mijn mannenclub. Een aantal is vergezeld van … Lees verder →

Het is al een paar weken geleden dat het Lief van Zoonlief bij hem is ingetrokken. Via een koddige kerstkaart maakten zij dat samen aan de goegemeente duidelijk. En nu staat haar appartement te koop. Een deel van haar spullen … Lees verder →

Binnenkort mag ik op mijn eigen wijze weer eens het verhaal van Mariken van Nieumeghen gaan vertellen. Ter voorbereiding blader ik weer eens door de tweetalige uitgave met aan de ene kant de oorspronkelijke middeleeuwse tekst en aan de ander … Lees verder →

Ik ben geen gokker. Nou vooruit, misschien toch wel een beetje. Ik speel mee met de postcodeloterij. Durf die ook niet op te zeggen, want ik leef in de oprechte veronderstelling dat als ik dat doe bij de eerstvolgende trekking … Lees verder →

Ik raakte niet ontroerd door het oranje gekleurde podium bij de prijsuitreiking van de 5.000 meter schaatsen mannen. Evenmin van de gouden medaille van Irene Wüst. Dat lag allemaal te veel in de lijn der verwachtingen. Ik zou teleurgesteld zijn … Lees verder →

Gade is een weekend weg. Aan de rand van het land volgt zij een weekend. Een weekend dat gaat over ouder worden. Als ik met haar bel, vraag ik of zij al iets geleerd heeft. “Ik moet het doen zoals … Lees verder →