Maandelijks archief: juli 2012

De fietsen zijn in ieder geval niet voor niets opgeladen. We fietsen van Poperinge naar Ieper. Tot voor een paar dagen waren dit niet meer dan vaag bekende namen, zoals de hele Westhoek voor mij een terra incognita is. Of … Lees verder →

De reis gaat voorspoedig. Op een zomerse zondagochtend is zelfs de Antwerpse ring een fluitje van een cent. Ook Gent levert geen problemen op. De tomtom wijst ons feilloos de weg over de Belgische snelwegen. Nadeel van de tomtom is … Lees verder →

Het stond met grote letters in de krant: “Stilzitten is dodelijk”.  Maar laat dat nu een van de dingen zijn die ik ontzettend goed kan. Ik ben een meester in het stilzitten. En al ben ik een man, -die kunnen … Lees verder →

De aula is te klein en te heet. Het is ook nauwelijks een aula. Het is meer een aulaatje. Net goed genoeg voor de uitvaartdienst van iemand die weinig familie en nog minder vrienden heeft gehad. Dat kon je van … Lees verder →

Ik had mij gisteren een rustige middag beloofd. In de tuin, met een boek. Het is er niet van gekomen. Mijn tuin werd ingewisseld voor die van vrienden 35 kilometer verderop en het boek, op zich boeiend genoeg (Moederkerk van … Lees verder →

Gade heeft vakantie. Een paar weken. Daar is ze aan toe. Ik niet. Mijn hele bestaan is vakantie. Een paar weken geleden waren we samen weg. Naar de Dordogne. Dat was voor dit jaar mijn vakantie. We hadden daar prachtig … Lees verder →

Ooit was een kerstpakket nog een echt pakket. Je kreeg als trouwe werknemer een onhandelbare doos mee, die met geen mogelijkheid onder je snelbinders paste.  Wiebelend thuis gekomen, pakte je het uit. Een kerststol, een blikje van het een, een … Lees verder →

Gade raadde mij aan met de fiets naar het ziekenhuis te gaan. Zou een mooie warming-up zijn voor de fietsproef die ik moet gaan afleggen. Dat is een van de etappes in het circus rond mijn hartingrepen. Ik ben net … Lees verder →

Het was een bezige zondag. Eerst het plezierige ontbijt met een Zuid-Afrikaanse vriendin, dan een bezoekje aan Amsterdam, Oude Kerk en Paleis op de Dam, eten op een zomerterras bij Lux, thuis de opgenomen Borgia-aflevering bekijken en dan vroeg naar … Lees verder →

Hoe lang duurt een generatie. Gezien mijn leeftijd liggen er twee of drie generaties achter mij. Volgens Wikipedia hoor ik tot de protestgeneratie en kwamen na mij de verloren generatie (1956-1970), de pragmatische generatie, ook wel patatgeneratie (1971-1985) en zitten … Lees verder →