Maandelijks archief: april 2012

Achter mij staat de televisie aan. Ik kan er van hieruit niet op kijken, maar hoor hoe de koninklijke familie in Rhenen arriveert. Kinderen gillen als de koningin uitstapt en de verslaggeefster vertelt dat zij uitstapt. Beeld en werkelijkheid kloppen … Lees verder →

Marc-Marie Huybregts familie leeft al honderden jaren rond Tilburg. Tussen de kerktorens van twee dorpen, een steenworp van elkaar. Ik kom dat te weten door een tv-programma waarin hij op zoek gaat naar zijn voorouders. Hij hoopt er een directeur … Lees verder →

Mijn vader zat niet in het verzet. Mijn broers nauwelijks. En ik al helemaal niet. Kan ook niet als je net na de oorlog geboren bent. Ik heb dan ook geen gedicht geschreven over hun opstelling in de oorlog. Daar … Lees verder →

Er waren jongens die prachtige vliegtuigjes konden vouwen. Een blaadje papier, wat snelle handgebaren en weer vloog er eentje stil in sierlijke bogen door de lucht. Mij lukte dat zelden. Mijn resultaat zag er wat verfomfaaider uit dan het model. … Lees verder →

Wat is laat? Wilders trok zich op het laatste moment terug uit de Catshuisonderhandelingen. Iedereen boos, behalve Wilders zelf natuurlijk. Hij was laat, maar niet te laat. Er was is immers nog niets getekend. Laat, maar toch nog op tijd. … Lees verder →

Ochtendrituelen zijn heilig. Ze geven structuur aan mijn dag. Het vaste patroon, onvoorziene omstandigheden voorbehouden, geeft een kader aan mijn leven. Ik ben meestal wakker zo rond de tijd dat de wekker zou moeten afgaan. Die wekker staat meestal aan … Lees verder →

Bij de uitgang van het ziekenhuis kom ik hem tegen. Ik ken hem van mijn golfclub. Hij is net als ik bij zijn cardioloog geweest. Twee maanden geleden heeft hij drie bypasses gekregen. Trots vertelt hij mij dat hij eergisteren … Lees verder →

Meestal, zeg eigenlijk maar altijd, schrijf ik deze stukje in mijn werkkamer. Behalve als ik met vakantie ben. Dan schrijf ik ze in het vakantiehuisje en zet ze op het net in het plaatselijke café. Negen van de tien cafés … Lees verder →

Net voor ik in de auto stap en vertrek hoor ik dat ook Wilders vertrokken is. In de auto hoor ik verder van het einde van het Catshuisberaad en waarschijnlijk het einde van nog veel meer.Ik ben op weg naar … Lees verder →

Hoeveel ellende kan een land verdragen? De mens, dat is bekend, soms van horen zeggen, soms uit eigen ervaring, kan heel wat aan. Het duurt wel even voor bij hem de grenzen bereikt zijn. Voordat hij in elkaar klapt. Implodeert, … Lees verder →