Maandelijks archief: juni 2011

Ik heb mijn nieuwe ov-chipkaart getest. En hij doet het. Het reisdoel was Arnhem. In de wirwar van uitvallende treinen neem ik de eerste de beste mogelijkheid. Een sprinter, die bij elke graspol stopt. Bij het inchecken verscheen op het … Lees verder →

Gisteravond. Negen uur. Ik sta op mijn dakterras. De buren ook. En het lijkt alsof we figuranten zijn in een ouderwetse door Cecil B. DeMille geregisseerde bijbelfilm. The Ten Commandments bijvoorbeeld. Daarvan herinner ik mij heel donkere wolken boven splijtende … Lees verder →

Ik heb al een paar jaar een ov-chipkaart. Of eigenlijk heb ik geen ov-chipkaart maar een dalurenkaart van de NS waar ook een ov-chipkaart aan vast zit. Knappe kaart, waar ik ooit € 50,- op heb geladen, die weet dat … Lees verder →

Zondagochtend 11.00 uur is nauwelijks een geschikte tijd om theater te gaan bekijken. Op deze onchristelijke tijd, alhoewel dat feitelijk een foute uitdrukking is, want hoeveel kerkdiensten zijn er nu niet aan de gang, moet ik in Hatert zijn. Hatert … Lees verder →

Ik was weer naar ballet. Gade was door Introdans uitgenodigd voor hun seizoensslot in de Arnhemse Schouwburg.  Ik mocht mee. Het hoofdprogramma was onderhoudend met een superieure uitvoering van Le Sacre du Printemps. Ik had dit ballet eerder dit jaar … Lees verder →

Van mij mag iedereen geloven wat hij of zij wil. En ik zal zijn of haar overtuiging respecteren. Zelfs als ze mij op zondagochtend  uit bed bellen. Natuurlijk is respecteren iets heel anders dan waarderen. Maar iedereen mag denken wat … Lees verder →

Soms kan het ook gewoon te veel worden. Eigenlijk is het permanent te veel. 24 van de 150 zetels. Ik vind het meer dan genoeg. Bang ben ik dat het er nog veel meer worden. In de politieke barometer staan … Lees verder →

Een paar dagen geleden. Gade komt naar beneden met de mededeling dat zij het niet meer doet. De wasmachine. Halverwege het programma lijkt ze feestelijk de geest gegeven te hebben. Feestelijk, want alle lampjes knipperen. Een wasmachine als een discoshow, … Lees verder →

Ik lees “Bij het vallen van de avond”van Michael Cunningham. Een schrijver, waar je je kop bij moet houden. Naast zijn dialogen zijn zijn beschrijvingen van situaties, gedragingen, omstandigheden als waren ze met een heel fijn pennetje geschreven. Haarscherp. Ergens … Lees verder →

Op mijn deurmat ligt een handgeschreven kattebelletje. Daarop de vraag of Gade en ik naar de housewarming komen van Giselle en haar vriend. Ze zijn pas in de straat komen wonen in een van de oudere appartementen. Onlangs zijn er … Lees verder →