Maandelijks archief: september 2010

Als ik mijn vertrouwde Nijmegen achterlaat voor een bezoek in of aan een andere stad is het spoor mijn favoriete vervoermiddel. Lekker lezend of niks doend door het land. Er wordt weliswaar veel gescholden op de NS of broertje Prorail, … Lees verder →

1963. Ik zat in de laatste klas van de HBS. En zij zat op de MMS St.Rosa. Mijn eerste liefde. We hebben wel 3 weken of 3 maanden verkering gehad. De herinnering laat ons op dit punt in de steek. … Lees verder →

Half negen. Ik vind dat een redelijke tijd om op te staan. Ik ben tenslotte niet voor niets met de VUT. Er is dan het vaste ochtendritueel van toilet bezoeken en toilet maken middels douchen, tandenpoetsen, eens in de twee … Lees verder →

Privé heb ik niets te mopperen. De dagen krijg ik, ook als aankomend pensionado en huidig VUT-er, goed gevuld. Goed, de gezondheid zou wat florissanter mogen, maar gelet op al mijn gekwakkel en de vele pillen en pilletjes per dag, … Lees verder →

Ik zit al vroeg op de fiets. Op weg naar Hatert, de wijk waar ik 17 jaar geleden uit vertrok. Maar mijn huisarts daar hield ik  aan. Kwestie van vertrouwen. Bovendien is een fietstochtje aan mij besteed. De dagelijkse portie … Lees verder →

Een goede vriendin wordt 70. Ze viert dat met een high tea in een civiele gelegenheid in het Nijmeegse buitengebied. Normaal laat zij haar verjaardagen aan zich voorbij gaan en volsta ik met een kaartje met mijn meer dan hartelijke … Lees verder →

Eens in het jaar is het zo ver. Dan verschijnen er twee partytenten midden in onze straat. Straatfeest. De straat afsluiten hoefde dit jaar niet. Het plaveisel wordt al 14 dagen opnieuw gelegd. Een hoop stenen en een strook zand … Lees verder →

De mens is een gewoontedier. Nou ja, de meeste mensen zijn gewoontedieren. Ze volgen vaste patronen of de vaste patronen van anderen. Dat geeft ritme en regelmaat aan hun leven.  Ik ben geen haar beter dan andere mensen (al vind … Lees verder →

Bij de diëtiste. Een keer in de drie maanden. Zij is mijn stok achter de deur om mijn gewicht enigszins op peil te houden. Voor het eerst sinds ik bij haar kom, ben ik aangekomen. Ik baal als een stekker, … Lees verder →

Er waren of zijn eens twee mensen. Ze houden niet van elkaar. De een is een beetje een sufferdje dat al jaren bij zijn moeder blijft wonen, de ander is een vuige rat die recht praat wat krom is en … Lees verder →