200

Ik heb het gedaan. Ik heb wat mensen ontvriend. Uiteraard geeft mijn spellingscontrole aan het woord niet te kennen. Het is dan ook een onwoord. Uitgevonden door Hyves en Facebook. Het betekent dat je iemand, door Facebook als vriend bestempeld, uit je lijstje met contacten hebt verwijderd. Op dat lijstje heb ik nu 200 namen staan. Dat vind ik een mooi rond en nog enigermate te overzien getal. Ik heb er wat mensen van het eerste uur van mijn Facebook bestaan uit verwijderd. Met pijn in het hart. Ik kende ze nauwelijks en toch waren zij zo aardig mij op te nemen in de kring van Facebookaniers. Maar erg schuldig voel ik mij niet. De mensen waar ik afscheid van nam, daar had ik tijden niets of weinig van gehoord en ik zag dat ze nog heel veel vrienden over hebben. Dus ze zullen me niet of nauwelijks missen.
Ik heb nu ook besloten het bij deze 200 ‘vrienden’, liever contacten te laten. Met dien verstande als iemand vraagt of hij of zij mijn vriend mag worden ik dat kritisch zal bekijken. Ik moet iets met hem of haar hebben of hebben gehad en voorlopig neem ik mij ook voor dat voor elke geaccepteerd contact er een moet verdwijnen, zodat het aantal op 200 blijft. Ik heb niet het idee dat dat voornemen lang in stand kan blijven. Zoals ik ooit dacht dat mijn blogs niet langer dan 250 woorden mochten zijn, is dat toch uiteindelijk op rond de 350 uitgekomen. Dus enige rek zit er wel in dit voornemen dat ik dan ook op geen enkel moment tot een principe zou willen verheffen.
Ik weet ook dat ik vrienden kan categoriseren. Maar daar begin ik niet aan. Moet ik nu al over al die 200 een oordeel hebben. Bovendien zijn er een aantal ‘hors categorie’. Familie bijvoorbeeld. Daar heb ik er nu 11 van in mijn collectie. Misschien laat ik die wel niet mee tellen bij die 200. Je hebt tenslotte Facebookvrienden en Facebookfamilie. Het eerste excuus voor uitbreiding van de 200 van Roelofs (ach, wie kent de 200 van Mertens nog) is al gevonden.